Ik had vroeger een vriendin die haar tranen heel hard wegwreef als ze opwelden. Ik was in die jaren veel met uiterlijk bezig dus ik zag dat met afgrijzen aan. ‘Meis, je arme huid! Niet doen, het is zo’n tere huid!’ Nu reageer ik anders, dat begrijp je. Het was niet echt een reactie die goed aansloot bij de emoties van dat moment.
Nu in therapie geef ik veel ruimte voor tranen, ik help mensen ze te laten stromen. In dit blogartikel leg ik uit waarom dat zo’n sleutel is voor innerlijk herstel.
Huilen betekent: verdriet
Voor veel mensen is het niet vanzelfsprekend dat verdriet mag stromen. Ze hebben geleerd om zich te vermannen en hebben onbewust een oordeel dat huilen iets zwaks is. Dan is je overgeven aan verdrietige emoties een onbekend pad. Vaak hebben mensen niet in de gaten dat ze het steeds vermijden. Bovendien, toegeven aan verdriet, hoe zal dat aflopen? ‘Zal ik overspoeld worden als ik er eenmaal aan toegeef? Zal er wel een einde aan zitten?’
De terugslag van niet huilen
Je tranen wegdrukken brengt op het moment zelf verlichting; je hoeft er niks mee. Maar het is een aanpak met een prijskaartje. Want je psychologische parkeerplaats, zoals ik het vaak noem, raakt er steeds een stukje voller van.
Eerst merk je niks en lijkt het een prima strategie. Maar als er dan ineens een vrachtwagen bij geparkeerd wordt, dan loopt het vast. Een ontslag, een verbroken relatie of een sterfgeval kan bijvoorbeeld zo’n vrachtwagen zijn: je wordt geconfronteerd met veranderingen die je diep raken en je emotionele vat loopt ineens over. En dan komen ook de andere onverwerkte zaken mee omhoog.
Overbelaste draagkracht
‘Oud zeer gaat zich vaak roeren als er een nieuwe situatie bijkomt die onze draagkracht belast’ zegt psychotherapeute Mia Leijssen (2006). En zo is het precies. Om in de beeldspraak te blijven, de emoties die je steeds hebt weggedrukt zijn als psychische auto’s op de volgeraakte parkeerplaats. Die komen nu in de knel en melden zich: ‘ik wil aandacht, ik wil niet meer worden weggezet!’
Alles goed en wel, maar je hebt ze niet voor niks geparkeerd, dus wat moet je er mee?
Huilen: verdriet erkennen
‘Pas als verdriet mag stromen kan de helende catharsis plaatsvinden en kan het met zijn reinigende werking de veerkracht van het leven herstellen’ zegt Leijssen. Dat betekent dat echte genezing van oude dingen pas kan plaatsvinden als je je pijn ervan gaat doorvoelen. Daarmee neemt de druk in je innerlijk leven af en neemt je draagkracht toe. Het is in eerste instantie niet makkelijk, maar lucht enorm op.
Tranen laten stromen is een teken van kracht
Tranen laten stromen en je pijn en verdriet doorvoelen is iets krachtigs, het vraagt overgave en moed. Een veilige setting helpt daarbij, een plek waar je voelt: hier mag ik mezelf zijn. Dat geeft steun en zo vind je je veerkracht weer terug. Als je lang je emoties hebt onderdrukt kun je er soms niet goed meer bij, dan helpt een therapeut je om er weer mee in contact te komen.
Zei ik als twintigjarige ‘Voorzichtig, pas op voor die tere huid onder je ogen!’, nu zeg ik ‘Laat het maar gebeuren, huilen is goud waard.’ Al ben ik nog steeds fan van een goede oogcrème, dat is hetzelfde gebleven.
Ik ben Nelleke Petit en heb sinds 2018 een praktijk in psychosociale therapie. Mijn opleiding heb ik gedaan bij De Roos Opleidingen, waar ik veel heb geleerd van wat ik nu nog dagelijks gebruik en toepas in mijn werk.
In mijn twintiger jaren heb ik zelf lang op de stoel van de cliënt gezeten. Zo ken ik de praktijkkamer vanuit verschillende perspectieven.
www.petit-therapie.nl