“Vertel me wat ik moet doen!” Dat was wat ik regelmatig uitriep tijdens mijn eigen therapiesessies toen ik vijfentwintig was. Mijn leven hing namelijk aan elkaar van vraagstukken.
Wel of niet in mijn relatie blijven. Wat te doen in een conflict met een vriendin. Hoe grenzen stellen aan iemand op mijn werk die steeds als olifant door mijn gevoelige porseleinkast walste. Kon ik alsjeblieft gewoon wat adviezen krijgen?? ? Daarom zat ik toch zeker in therapie?!
Essentie van therapie
Maar de essentie van therapeutische hulp is mensen in hun nadenken te stimuleren en ze zelf beslissingen te laten nemen. Ja fijn. Nou, mijn therapeut liet zich inderdaad niet verleiden tot adviezen. Wel tot een kalme glimlach. Gekmakend vond ik dat. Toch gebeurde er iets positiefs. Langzaam, langzaam begon ik zelf na te denken: Wat vind ík hiervan? Wat voel ík hierover? Wat zijn míjn conclusies?
Veilige setting
In die veilige setting van therapie, waar je aan niemands verwachtingen hoeft te voldoen, waar je met niemand rekening hoeft te houden, krijg je de gelegenheid om je eigen spoor te vinden. Voor mij kwam dat neer op: niet meer sociaal wenselijk reageren, niet meer hoeven aanvoelen hoe ik ‘moest zijn’ en daar stelselmatig naar op te leven. Het viel nog niet mee om dat bekende stramien los te laten.
Beperkend maar vertrouwd
Datgene wat ons beperkt mag ons dan dagelijks in de problemen brengen, het is wel vertrouwd. Daarom is het ontwikkelen van een nieuwe manier van doen eerst zenuwslopend angstaanjagend. Voor mij was het dat zeker. Maar jongens, hoe bevrijdend is het uiteindelijk.
Dus zelfs toen ik een keer nogal theatraal riep ‘Voor dit geld mag je me toch wel een keer een advies geven?!’ glimlachte mijn therapeut maar weer ‘ns en stelde me de vraag: ‘wat vind jij er zelf van?’
Waarmee ze eigenlijk steeds weer zei: jij bent van belang. En dat was ten diepste wat ik nodig had om te ervaren.
Ik ben Nelleke Petit en heb sinds 2018 een praktijk in psychosociale therapie. Mijn opleiding heb ik gedaan bij De Roos Opleidingen, waar ik veel heb geleerd van wat ik nu nog dagelijks gebruik en toepas in mijn werk.
In mijn twintiger jaren heb ik zelf lang op de stoel van de cliënt gezeten. Zo ken ik de praktijkkamer vanuit verschillende perspectieven.
www.petit-therapie.nl
